Zooo, dat hoor ik vaak langskomen! Ik heb het een plekje gegeven hoor!
Of, ik moet het nog een plekje geven.
Herkenbaar?
Wat je dan eigenlijk bedoelt is dat je het pijnlijke en/of onrustige gevoel (wat verbonden is met het verhaal/situatie) niet meer wilt voelen en er geen last meer van wilt hebben.
En dat werkt.
Voor eventjes.
Maar er hoeft maar een trigger voorbij te komen en hupsakee… daar komt dat gevoel weer tevoorschijn! Endless story…
Wat zou er gebeuren als je dat verhaal geen plekje geeft?
Als je even stil wordt en het gevoel z’n eigen gang laat gaan?
Zonder jouw bemoeienissen?
De feitelijkheid ervan aanneemt?
Zelfs accepteren is niet nodig. Het is er toch al.
Gevoelens komen en gaan. Als wolken langs de heldere hemel. Daar ga je toch niet mee in gevecht? Laat ze maar langsdrijven die wolken. En zonder het verhaal over je situatie en je gevoel, duurt het ongeveer anderhalve minuut, 90 seconden. Dan zijn die wolken weer verdwenen. Je slaakt dan een zucht van verlichting. En dat betekent niet dat je nooit meer wat voelt natuurlijk. Je bent er alleen niet meer mee in gevecht. En dat is wel zo vredig.
