AI: Tussen Angst en Mogelijkheid

AI: Tussen Angst en Mogelijkheid

Steeds vaker hoor ik mensen zeggen:

“Ik vind AI eng.”

“Wat als we straks geen werk meer hebben?”

“Wat als machines ons gaan overnemen?”

Of juist het tegenovergestelde: mensen die zich volledig verliezen in de mogelijkheden en alles omarmen zonder kritisch te blijven.

Ik snap dat wel.

De komst van AI raakt aan iets fundamenteels: onze behoefte aan zekerheid, aan controle, aan grip op de toekomst.

Maar zoals alles in het leven draagt ook AI het Yin-Yang-principe in zich. Licht en donker, hoop en vrees, gevaar en potentie bestaan naast elkaar, onafscheidelijk verbonden. Waar angst is, ligt ook groei. Waar controle dreigt, kan juist vrijheid ontstaan.

Toch vraagt deze tijd iets van ons. Kritisch blijven. Want AI is gemaakt door mensen – mensen die, bewust of onbewust, hun oordelen, hun wensen en hun blinde vlekken hebben meegegeven. AI is niet neutraal. Het spiegelt ons.

Op deze manier kan AI ook een spiegel zijn.

Een uitnodiging om onszelf dieper te leren kennen: onze angsten, onze verlangens, onze overtuigingen.

Angst hoeft niet bestreden te worden.

Als we haar durven doorvoelen zonder verzet, verliest ze haar grip.

Wat overblijft is stilte. Aanwezigheid. Zijn met wat zich aandient.

“Voorbij licht en donker blijft alleen de spiegel van het zijn.”

De afgelopen eeuw stond in het teken van verandering. Van industrialisatie tot digitalisering en nu artificiële intelligentie.

Elke revolutie riep angst op. Elke revolutie bood ook nieuwe ruimte.

Ook nu worden we uitgenodigd:

Om te onderzoeken.

Om wakker te blijven.

Om niet te verdwijnen in angst, maar te doorvoelen.

Om te zijn met wat zich aandient.

Als we beide kanten kunnen zien en doorvoelen, valt alle angst weg.

Dan blijft alleen over: gewoon zijn. Zijn met wat zich aandient.

Zoals Yin en Yang en pas in evenwicht als we beide kanten erkennen.

Wat je ontmoet, wijst je de weg naar binnen.