De laatste dagen van 2015. Zuid-Limburg. Twee vrouwen. Eén huis. Vier dagen stilte…
Doel? Geen doel. Wel een verlangen om patronen, denkgedoe en gehechtheden te doorzien. Om ego-trucjes en spelletjes te ont-dekken want ja, die zijn natuurlijk bedekt met weer andere ego-trucjes en niet fijn om te zien en te ervaren.
Vier dagen met geweldig weer, veel natuur en Stilte waarin het denken ineens wel heel lawaaierig werd. Nou ja, dat was het natuurlijk al maar in het dagelijkse leven minder bewust. Vier dagen confrontaties met gedrag, van mezelf en de ander (die natuurlijk niet de ander ís maar een weerspiegeling van iets van mezelf haha) Vier dagen verwondering over hoe het Leven leeft, mezelf niet uitgesloten. Kijk, wat ik al een tijdje wist en ook ervaren heb is dat ik daar zelf geen enkele invloed op heb. En stiekem tóch nog denk de controle te hebben, ik beter had moeten opletten, dat iets niet had moeten gebeuren terwijl het wel zo is, eigenlijk mijn zin wil hebben…. Nou echt, het was hilarisch! Dat ik-je dat zó graag de teugels in handen wil houden, wil verklaren, streven, hopen en vooruit wil lopen op bepaalde zaken. Het is echt schattig te zien welke motieven er spelen. Waarom schattig? Om dat het altijd kleine kindjes in mij zijn die eigenlijk heel angstig zijn. Angst om volledig te Zijn. En weet je? Dat geeft niets! Dat is er ook. En in het moment dat de waarneming daar is, de pijn en het lijden genomen, valt het hele structuurtje uit elkaar en is doorzien. Wat een bevrijding!
En hoe dan verder? Wat en hoe moet ik nu verder in mijn leven? En het antwoord kwam…. Daar ga ik niet over!! Ik zal het wel zien... Want het Leven gebeurt gewoon en wat ik ervan vind is alleen maar een reactie achteraf. Bedacht en vol meningen en oordelen.
Dat is niet wie ik ben, die stem in mijn hoofd die leeft vanuit het verleden en projecteert op de toekomst. Verleden en toekomst zijn niets meer dan gedachtenvormen. Het is altijd NU, het is alles wat er is. Leven!
We maken deel uit van het bestaan, we zijn er niet van gescheiden.
Zelfs als we er gescheiden van willen zijn, lukt ons dat niet…
En hoe meer je met het bestaan verbonden bent, hoe intenser je leeft.
-Osho-
Comments