Waarom ik niet meer streef naar professionaliteit

Waarom ik niet meer streef naar professionaliteit.

Professionaliteit is een rol. En heel lang deed ik mijn best om vooral professioneel over te komen.

Maar wat als echte professionaliteit juist zit in durven breken, samen dragen, aanwezig en gewoon mens zijn?

Aanwezigheid is een staat van zijn. En daar begint heling.

Soms gebeurt het stilletjes, zonder aankondiging.

In een opleidingsdag die ogenschijnlijk gewoon verloopt, tijdens een oefening waarin we de diepte verkennen, breekt er ineens iets open.

Een deelnemer raakt zichtbaar geraakt, haar stem hapert, de tranen wellen op.

Ze wil zich groot houden, zoals ze dat al haar hele leven geleerd heeft.

Maar haar lichaam vertelt een ander verhaal, een eerlijker verhaal.

Eentje dat schreeuwt om gezien te worden.

En ik voel: dit is het moment. Niet om iets uit te leggen, maar om er gewoon te zijn.

Ik zet alles stil. Niet vanuit controle, maar vanuit respect.

De groep voelt het ook, alsof iedereen intuïtief weet: hier gebeurt iets essentieels.

Kwetsbaarheid laat zich niet sturen. Het vraagt alleen om ruimte, zachtheid en echte aandacht.

We besluiten te gaan opstellen.

Niet om een probleem op te lossen, maar om een diepe laag van haar ziel ruimte te geven.

Wat zichtbaar wordt, is niet alleen van haar.

Het is collectief, herkenbaar.

Meerdere deelnemers voelen iets oplichten in zichzelf — een trilling van gedeelde pijn, maar ook van heling.

En daar, in die gedeelde bedding, gebeurt er iets magisch.

Er ontstaat verbinding. Echte verbinding.

Niet vanuit woorden of theorie, maar vanuit het mens-zijn zelf.

Ik ben op dat moment geen opleider, geen begeleider, geen ‘weter’.

Ik ben een vrouw die aanwezig is bij een andere vrouw.

Met open hart, zonder oordeel.

En dat blijkt genoeg te zijn.

Dít is waarom ik dit werk doe.

Omdat op de momenten dat iemand durft te breken, er iets heelt in ons allemaal.

Omdat liefde geen techniek nodig heeft.

Alleen ogen die echt kijken, harten die durven openen, en mensen die elkaar vasthouden — in stilte, in waarheid.

Voor wie voelt: dit is wat klopt.

In het traject Jazz en in de opleiding systemisch werk is ruimte voor wat echt is.

Voor het niet-weten, het zoeken, het voelen.

We werken ervaringsgericht, intuïtief en direct, met beide benen op de grond en het hart open.

Of je nu dieper in je eigen patronen wilt kijken of wilt leren hoe je anderen begeleidt,

het begint allemaal met durven aanwezig zijn. In jezelf, in het moment, in contact.

Geen perfecte methode, geen trucje.

Wel bedding, verdieping en echte ontmoeting.

Voel je welkom.