Van Betweter naar Bewustzijn

Lange tijd had ik een hekel aan betweters. Maar ik ont-dekte dat ik er zelf ook één was…

Vooral als het ging over gevoel en denken. Ik was ervan overtuigd dat emotionele pijn altijd begon met een overtuiging. Verander je gedachten, en je gevoel volgt vanzelf. Hans, mijn man dacht daar anders over, maar ik kon het niet uitstaan als hij mijn logica niet volgde. Ik bleef doorgaan, probeerde hem steeds opnieuw te overtuigen. Natuurlijk liep dat op wederzijdse irritaties uit. Totdat ik keihard tegen mezelf aanliep. 

Er waren dingen in mijn eigen leven die ik niet kon ‘wegdenken’. Pijn die niet verdween, de pijn die ik als kind al had gevoeld als ik weer eens iets niet begreep. Bijvoorbeeld hoe volwassenen deden. Of lesstof op school. Ik wilde dus uit alle macht alles begrijpen en als ik het dan 'zeker' wist moesten anderen dat ook zo zien.Maar door de confrontatie met Hans drong het tot me door:denken en voelen staan niet los van elkaar! Sommige dingen moet je niet oplossen, maar doorvoelen. Dat inzicht sloeg in als een bom. Het gaf me niet alleen rust, maar ook een diepere verbinding met mezelf en met anderen. En zeker met Hans ;-) Op dat moment kon ik aan mezelf toegeven; Je bent ook een betweter! Au!  

De dans tussen denken en voelen

Veel mensen geloven dat denken en voelen twee aparte systemen zijn: als je anders denkt, voel je je anders. Maar het is complexer dan dat. Ze beïnvloeden elkaar continu, in een subtiele wisselwerking. 

Gevoelens beïnvloeden gedachten. Soms voel je je verdrietig zonder duidelijke reden. Je brein zoekt dan een verklaring en creëert gedachten zoals: “Ben ik niet goed genoeg?” of “Waarom overkomt mij dit altijd?” Maar vaak is dat verhaal niet de echte oorzaak, alleen een gevolg van het gevoel dat er al was. 

Gedachten beïnvloeden gevoelens. Aan de andere kant kunnen overtuigingen wel degelijk gevoelens oproepen. Als je steeds denkt: "Ik ben niet goed genoeg", voel je onzekerheid of verdriet. Maar als iemand je laat inzien dat deze gedachte niet waar is, kan dat gevoel verzachten. 

Lichaam en zenuwstelsel spelen een grote rol. Veel emoties ontstaan in het lichaam voordat je er een gedachte bij hebt. Stress, spanning of blijdschap zijn vaak fysieke sensaties. Je brein plakt er achteraf een verhaal op. Soms is dus niet je gedachte de oorzaak, maar simpelweg een lichamelijke reactie. 

Niet alles is met denken op te lossen. Pijn moet niet ‘weggeredeneerd’ worden, maar simpelweg gevoeld. Rouw, oude trauma’s of diepe onzekerheden laten zich niet temmen door logisch denken. Daar helpt geen positief mantra tegen, maar wel het toelaten en doorvoelen ervan. 

Wat ik heb geleerd

Ik zie nu dat mijn behoefte om alles te begrijpen en te verklaren ook een vorm van controle was. Zolang ik het kon analyseren, had ik het gevoel dat ik grip had. Maar echte vrijheid kwam pas toen ik inzag dat niet alles begrepen hoeft te worden. Sommige dingen willen alleen maar ervaren worden.

Dus als je jezelf betrapt op eindeloos analyseren, vraag je dan af: probeer ik iets op te lossen met mijn hoofd dat eigenlijk in mijn lichaam gevoeld wil worden? Misschien is het tijd om niet langer te begrijpen, maar te doorvoelen.