Een dame belde mij voor een afspraak in de praktijk. Ze zat niet lekker in haar vel. Of ik haar kon helpen. Nou, zei ik, ik kan je niet van je nare gevoel afhelpen. Dat gebeurt vanzelf als je je patronen herkent die zijn ontstaan door bepaalde overtuigingen, je bereid bent om te voelen wat dit met je heeft gedaan en je gedachten te onderzoeken. Ik kan je helpen met je zelfonderzoek en je een spiegel voorhouden. En dat wilde ze wel. Dus op een ochtend zat deze mooie, dappere vrouw, moeder van twee kinderen en echtgenote naast mij in de praktijk. Ze zag er vermoeid en afwezig uit. Ze moest ook zoveel. Een goede moeder zijn, een liefhebbende en begripvolle echtgenote, meewerken in het eigen bedrijf, de vriendin die altijd klaar staat. En dan ook nog een perfect schoon en opgeruimd huis met de 'juiste' inrichting, alles op elkaar afgestemd, goed gekleed, gezonde voeding op tafel.... En dat is allemaal natuurlijk prima. Ze wilde 'het beste in zichzelf' naar boven halen. Alleen het probleem was dat ze zelf wilde bepalen wat 'het beste van zichzelf' was. Plaatjes in haar hoofd over hoe haar leven en zij zelf eruit moesten zien, ontstaan door door de overtuiging en het gevoel dat ze tekort schoot. En dat was pijnlijk en wilde ze nóóit meer voelen. Dus moest ze nog beter haar best doen en dekte ze haar pijnlijke gevoelens toe met een 'perfect' leven. Allemaal plaatjes in haar hoofd waar ze aan moest voldoen. Dat lukte steeds minder en voelde zich dan weer tekort schieten en keurde ze zichzelf af. En natuurlijk sloop de vermoeidheid erin en voelde ze zich steeds minder goed in haar vel. En ze had werkelijk geen idee wat 'het beste in zichzelf' werkelijk was. Op het moment dat ze inzag dat ze bezig was aan haar plaatjes te voldoen, zichzelf afkeurde en dat dat waanzin was viel er een last van haar schouders. Met behulp van een opstelling (systemisch werk) kwam ze in contact met het verdrietige, gekwetste kind, bevroren in de tijd. Het kind dat dacht dat ze tekort schoot, niet kon voldoen. Uiteindelijk kon ze haar verdriet toelaten en communiceren met het kindje in haar. En dat gaf haar zoveel ruimte en de vermoeidheid vloeide langzaam weg. Als je geen energie meer hoeft te stoppen in het bedekken en onderdrukken van je pijn komt je werkelijke levensenergie weer naar boven. En hoe nu verder? vroeg ze me. Het gedrag gaat jou loslaten wanneer de noodzaak om pijn te vermijden verdwijnt. En dan kun je gaan ontdekken wat 'het beste in jezelf' is. Niet zoals het hoort maar zoals het is. En dat is vrijheid.
