Hup Son, achter je computer en schrijven! Moet ik wel inspiratie hebben..... zucht... Dit wilde ik zoooo graag... en de moed zakt me in de schoenen. Waar moet ik het over hebben? Geen idee! Ik realiseer me dat er nu iets gebeurt wat ik heel goed ken. Ik begin ergens enthousiast aan en vervolgens laat ik het er bij zitten. Dat gaat me dit keer niet gebeuren neem ik me voor. Ik besluit om op internet te zoeken naar tips met do`s en don`ts voor bloggers. Ik hoop hier wat inspiratie te vinden. En dan lees ik dat het echt wel nodig is om minstens twee keer per week een blog te schrijven. Want je lezers rekenen op je! En ik heb al twee weken niets geschreven. Niet omdat ik het niet wilde maar het ging gewoon niet. Geen inspiratie. Dus Son, kom op! Je mag niemand teleurstellen en zeker jezelf niet. Het moet lukken! En daar zat ik dan afgelopen twee weken. Ik was al vier keer begonnen en alles wat ik geschreven had weer weggegooid. Ik vond het slecht en bedacht en van alles en nog wat. Ik besloot om eens op te schrijven wat ik nu eigenlijk allemaal van mezelf moet. Het werd best wel een lijstje... En hoe voelt dat dan, dat ik van mezelf moet schrijven. Nou dat voelt als een grote druk. Ik merk dat als ik iets moet, ik er geen zin meer in heb. Dan stop ik er gewoon mee. Of ik schiet in de weerstand en begin te mopperen. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Elke avond voor ik in slaap val zeg ik dat er morgen weer een dag is. Dan lukt het vast wel. En `s morgens denk ik, ik ga er straks even voor zitten. En het is dan de hele dag straks. En zo raak ik dus uit verbinding met mezelf. Ik kom als vanzelf in de ik-ben-niet-goed-genoeg-dus-ik-kraak-mezelf-af modus. Alleen maar omdat het MOET. Wat als ik het woord moet vervang door mag? Ik mag schrijven. Ik zeg het hardop. Ik mag schrijven. Pfff, ik begin onmiddellijk te ontspannen. Dat voelt al veel beter. Het moet helemaal niet. Ik leg de lat meteen heel hoog dus. En ik keer het om. Van: ik moet schrijven, naar: ik hoef niet te schrijven. Precies! Ik hoef niet te schrijven! Want ik ben niemand en ook mezelf niets verschuldigd. De druk is van de ketel. Adem in en adem uit. Heel bewust. En dan komt langzaam het gevoel dat ik het heel leuk vind weer terug. Verbonden met mezelf. Bezield bezig zijn. Geïnspireerd. Heerlijk! En ik besef dat ik mezelf veel te kort heb gedaan...
[In het woord inspiratie vind je de Latijnse woorden ‘in’ en ‘spirare’. In-spirare betekent letterlijk inademen of inblazen.In het woord inspiratie is ook het Latijnse woord 'spiritus' te herkennen. 'Spiritus' betekent geest of ziel. In het woord inspiratie worden beide betekenissen gecombineerd: de ziel of de geest inblazen of inademen. Van Dale geeft dan ook als tweede betekenis: bezieling.]