En toen crashte mijn laptop... Ok, geen paniek. Het komt allemaal wel weer goed. Vertrouw op het leven! vertelde ik mezelf. Ik had alle informatie op een harde schijf staan dus dat was geen probleem. Maar waar haal ik zo gauw een andere computer vandaan? Een nieuwe zat er niet in... Vertrouwen! Je krijgt wat je nodig hebt zei ik tegen mezelf. En een paar dagen later had ik zomaar een andere laptop. Gekregen van lieve vrienden. Dat ding staat hier toch maar te staan. we gebruiken `m niet, zeiden ze. Mijn eerste gevoel was: dat kan ik toch niet aannemen? Veel te gek dit! Maar toen besefte ik dat ik 'gevraagd' had om wat ik nodig had. Ontroerd en dankbaar heb ik de laptop in ontvangst genomen. En het deed me denken aan een verhaal wat ik ooit had gehoord.
Als bij een overstroming het water al over de drempel klotst, weigert een man zijn huis te
verlaten en met een reddingsbootje mee te varen: ‘Dank u, maar ik vertrouw op God, die zal mij redden.’Als het water stijgt, komt er nog een boot vol mensen langs. De man die op God vertrouwt, bevindt zich inmiddels op de eerste verdieping en roept uit het raam dat hij geen hulp nodig heeft: die komt alleen van boven, van God. Nog later: het water heeft de rand van het dak bereikt. De man zit schrijlings op de nok. Daar nadert een helikopter, de touwladder hangt er al uit. En weer wijst de man de hulp af.Het water stijgt en hij verdrinkt. In de hemel aangekomen vraagt hij teleurgesteld aan God: ‘Waarom heeft u mij niet gered?’ ‘Niet gered? zei God. Ik heb eerst een reddingsbootje gestuurd, en toen een grote boot, en toen ook nog eens een helikopter!